Yönetmenliğini Drake Doremus’un yaptığı, başrollerini ise son zamanlarda adını sık sık duyduğumuz Laia Costa ve Nicholas Hoult’un paylaştığı 2017 yapımı Newness, üzerine çokça konuşulabilecek bir film. Aslında konuşulacak olan filmin kendisinden ziyade işlediği konular diyebilirim. Günümüz ilişkilerinin kah eleştirildiği kah iyi bir şekilde gözlemlendiği film, çöpçatanlık uygulaması kullanan bir adamı görmemizle başlıyor. Martin ve Gabi sık sık bu uygulamayı kullanan iki insandır ve yolları bir gün bu uygulama sayesinde kesişir. Beklenmedik gelişmeler yaşanırken Gabi ve Martin kendilerini bir ilişkinin içinde bulurlar.
Tahmin edersiniz ki ilişkiyle birlikte işler karmaşıklaşmaya başlar. Gündelik ilişkilere alışmış ve sorumluluktan kaçan iki insan olarak bir süre sonra kendilerini doyumsuzlukların içerisinde bulurlar. Bu doyumsuzluk onları farklı şeyler denemeye iter. İşte bundan sonra ikili, içinden çıkmayacakları yollara sürüklenirler. Korkmayın, elbette burada derine inip merak unsurunu ortadan kaldıracak değilim. İzleyen herkesin kendinden bir parça bulacağını ise garanti edebilirim. Film ilk başladığında bir süre hiçbir şey olmuyor gibi düşünebilirsiniz. Aslında film çok hızlı ilerliyor. Fakat klişelerle ilerlediği için bir süre sonra size bir şeyler vermesini bekliyorsunuz.
Filmin akışındaki yardımcı oyuncuların başarısı ise tartışılamayacak kadar kötüydü. Filmi gerçekçi olmaktan çıkaran anlar kesinlikle yardımcı oyuncuların sahneye çıktığı anlardı. Cinselliğin ön planda olduğu filmde bir diğer hoşuma giden şey ise bazı sahnelerin tamamen sessiz olması ve sesin aslında duyularımızı nasıl da tetiklediğini kanıtlaması. Aslında bir “y” kuşağı draması izlediğimiz için kendinizi oldukça depresif bir filme hazırlamanız gerekiyor. Kadının erkeği seçmesi ve ilişkiler üzerindeki hegemonyası işlerin tersine dönmesiyle son buluyor aslında. Tıpkı günümüzde yaşanan birçok ilişkide olduğu gibi.
Modern ilişkilerin tıkandığı noktaların gayet iyi işlendiği filmde repliklerin birçoğunun gereksiz olduğunu düşünüyorum açıkçası. Filmin birkaç yerindeki güzel replikler dışında beni alıp götürebilen repliğe denk gelmedim. Yine de bir şeylere dair umudu içimde yeşerttiği için filmin bir tarafı kalbimi çaldı. Aşklar, ayrılıklar, mutluluklar, mutsuzluklar üzerine yapılmış klişelerle dolu ama bir yandan da sorgulatan bir film olmuş Newness. Tıpkı aşkın kendisi gibi; zor ama katlanılabilir. Aşkın zor bir şey olduğunu nereden mi çıkardım? Filmin içinde geçen şu cümleden: “Aşk, iki kişinin birbirinden vazgeçmemesidir.”
