Vittorio De Sica
Adı Soyadı: Vittorio De Sica
Doğum Tarihi: 7 Temmuz 1901
Doğum Yeri: Sora, İtalya
Ölüm Tarihi: 13 Kasım 1974
Ölüm Yeri: Neuilly-sur-Seine, Fransa
Vittorio De Sica Hakkında:
Roma’da Yüksek Ticaret Enstitüsü’ne gidip, daha sonra Roma Üniversitesi’nden muhasebeci olarak mezun olan De Sica meslek hayatına 16 yaşındayken Clemenceau Olayı ‘nda (Il processo Clemenceau) Clemenceau’yu oynamaya ikna edilerek oyuncu olarak başladı.
Askerliğini yaptıktan sonra, Tatiana Pavlova’nın tiyatrosunda garson rolüyle ilk kez sahneye çıktı. 1920’li yılların sonlarında da tiyatroda çalışmayı sürdürdü. 1923’te Tatiana Pavlova’nın tiyatro topluluğuna katıldı. 1933’te oyuncu eşi Giuditta Rissone ve Sergio Tofano ile birlikte kendi topluluğu ZaBum’u kurdu. Tolpuluk, genellikle hafif komediler sahneledi; ancak, Pierre Beaumarchais oyunları da oynadı. Ayrıca, Luchino Visconti gibi ünlü yönetmenlerle çalıştı.
1931 ile 1940 arasında 23 filmde oynayan De Sica, o dönemde müzikaller ve hafif romantik komedilerde büyük başarı kazandı. Beyaz perdedeki popülerliği De Sica’ya, kamera arkasına geçip romantik bir komedi olan İki Düzine Kırmızı Gül (Due dozzine di rose scarlette – 1939) ile yönetmenliğe geçmesini sağladı.Vittorio De Sica ,İtalya’da 2.Dünya savaşı sonrasında ortaya çıkan bir sinema akımı olan İtalyan yeni gerçekçiliğinin de temsilcilerinden bir olmuştur.
İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımı 1930’lu ve 1940’lı yıllardaki Mussolini döneminin Beyaz Telefon Filmleri olarak da adlandırılan pembe salon filmlerine bir tepki olarak doğmuştur.
Bu tür filmler savaş sonrasının ekonomik kaos ve belirsizlik ortamında ortaya çıkmış olan yoksulluk, işsizlik, umutsuzluk ve ahlaki çöküş gibi temaları işlerler, salon filmlerinin aksine hayal kırıklığına uğramış çalışan insanların gündelik sorunlarına eğilirler.
De Sica da Roberto Rosseli’nin, Roma Açık Şehir ile başlayan bu akımın son filmine, 1952 yılında çektiği ‘Umberto D’ ile imzasını atmıştır. Bunun yanı sıra Kaldırım Çocukları (1946), Bisiklet Hırsızları (1948) Milano’da Mucize (1951) filmleri de İtalyan Yeni Gerçekçiliği’nin görülebildiği filmler olmuştur.
Filmografi:
- Viaggio, Il (1974) [Yolculuk]
- Una Breve vacanza (1973) [Kısa Bir Tatil]
- Lo chiameremo Andrea (1972) [Ona Andrea Adını Vereceğiz]
- Cavalieri di Malta, I (1971) (TV) [Malta Şövalyeleri]
- Dal referendum alla costituzione: Il 2 giugno (1971) (TV) [Anayasa’ya]
- Coppie, Le (1970) (segment “Leone, Il”) [Çiftler]
- Giardino dei Finzi-Contini, Il (1970) [Finzi-Continiler’in Bahçesi]
- Girasoli, I (1970) [Güneş Çiçeği]
- Amanti (1968) [Aşıklar İçin Bir Yer]
- Woman Times Seven (1967) [Yedi Kere Kadın]
- Streghe, Le (1967) (segment “Sera come le altre, Una”) [Cadılar]
- Caccia alla volpe (1966) [Tilkinin Peşinde]
- Un monde nouveau (1966) [Yeni Dünya]
- Matrimonio all’italiana (1964) [İtalyan Usulü Evlilik]
- Ieri, oggi, domani (1963) [Dün, Bugün, Yarın]
- Boom, Il (1963) [Patlama]
- Sequestrati di Altona, I (1962) [Altona Mahkumları]
- Boccaccio ’70 (1962) (segment “La riffa”)
- Giudizio universale, Il (1961) [Son Hüküm]
- Ciociara, La (1960) [İki Kadın]
- Anna di Brooklyn (1958) [Brooklynli Anna]
- Tetto, Il (1956) [Yuvasızlar]
- Oro di Napoli, L’ (1954) [Napoli Altını]
- Villa Borghese (1953)
- Stazione Termini (1953) [Termini İstasyonu]
- Umberto D. (1952)
- Miracolo a Milano (1951) [Milano’da Mucize]
- Ladri di biciclette (1948) [Bisiklet Hırsızları]
- Cuore (1948) (children’s scenes)
- Sciuscià (1946) [Kaldırım Çocukları]
- Porta del cielo, La (1945) [Göğün Kapısı]
- Bambini ci guardano, I (1944) [Çocuklar Bize Bakıyor]
- Garibaldino al convento, Un (1942) [Manastırda Bir Garibaldi Yanlısı]
- Teresa Venerdì (1941)
- Maddalena, zero in condotta (1940) [Maddalena, Hal ve Gidiş Sıfır]
- Rose scarlatte (1940) [İki Düzine Kırmızı Gül]
